Z okazji 100% wzrostu:)

Czas odtrąbić sukces - jestem naprawdę bardzo szczęśliwy. Zupełnie się tego nie spodziewałem - a jednak. 

Nie - nie żebym wygrał w totka, ale to co się wydarzyło jest dużo cenniejsze. Dziś świętuję 100 procentowy wzrost. Zupełnie nie wiem jak się zachować w takiej sytuacji, ale efektem jest uśmiech na mej twarzy...i ciągła chęć rymowania. Zresztą efekt poniżej - może początkowy wydźwięk mało optymistyczny, no i środkowy podobnie...ale na końcu okazuje się, ze jednak jest bardzo dobrze - dla tych co dotrwają do końca - ponieważ pojawia się zakończenie:)

No ale wróćmy do wzrostu. Krótko i na temat: zaobserwowałem u siebie tutaj - o moja spostrzegawczości, talencie jakich mało - że grono jawnych obserwatorów mojego blogu (bloga, internetowej epistolografii - łot ewer)

wzrosło o 100% - już dwie osoby nie obawiają się przyznać, ze może od czasu do czasu zerkną co się tu dzieje. Wasza odwaga i ten gest - naprawdę dla mnie wiele znaczy.

Witajcie Drodzy Czytelnicy!:)

A teraz:

Efekt późnej pory i weny:)

Ciemno już za oknem...może dlatego, że noc,

 Narożnik rozłożony - na nim pościel i koc,

Mnogość myśli wiruje tuż pod sklepieniem czachy,

Ma się wrażenie, że Bóg gra z Nami w szachy,

Ciemno za oknem...noc w pełni głucha,

Mimo to jakaś nadzieja, że ktoś Nas wysłucha,

Że znajdzie chwilę, nawet w tej pustki zawierusze,

By poradzić coś...chyba przespać się muszę,

Chyba czas już najwyższy dopuścić do głosu sen,

Po nim, po nocy znowu może być dzień,

Kolejne godziny, gdy mimo wszystko warto żyć,

Bo to teraźniejszość, o której wielu może tylko śnić

Może śnić, bo jak spojrzeć na to co mam,

To jednak w życiu nie jestem sam,

Nie jest źle, chociaż czasem pojawia się dół,

Zawsze potrafiłem dzielić wszystko na włosa ćwierć i pół,

Dzielenie włosa na czworo nic tu nie daje,

To za mała rozkminka, tak mi się wydaje,

Zdolność podziału mam większą niż zarodniki,

Tyle że jakoś ciężko o konkretne wyniki,

Dlatego też czasem, gdy noc zapada głucha,

Z nadzieją, ze może SzachMistrz wysłucha,

Proszę by nie kończył jeszcze tej naszej gry,

Bo i tak wiadomo, ze wygra On a nie My,

I mogę tak pisać tej nocy bez przerwy,

Czuję pokłady to weny to werwy,

Jednak empatyji posiadam też trochę,

By Was nie zanudzać - kończę na dziś tę strofę:)

Do napisania Drodzy Czytelnicy:)

Weekend

Wesele było...nie moje, ale było. Człowiek jeszcze po dziś dzień do siebie dochodzi. Niby nie tak dużo wypite, a "siakoś tak trybi z opóźnieniem":)

I się potańczyło, i chwilę migawką uwieczniło, i alkoholizacji lekka nastąpiła, i jadła wszelakiego posmakowało i naprawdę bardzo miło było.

A to przecie kolejne wesele w przeciągu 42 dni...a może 48.
Jak by nie patrzeć - i na poprzednim było pięknie (pozdrowienia dla Państwa P.) jak i teraz przemiło (pozdrowienia dla Państwa T.)

A piszę o tem gdyż miewam nadzieję, że może ktoś to jednak - od czasu do czasu - czytuje:)

Czas sie na spoczynek udać, bo jutro poniedziałek...i dzień wolny od pracy zawodowej, ale nie wolny do życia...mam nadzieję.

Pozdrawiam serdecznie:)

Tytułem wyjaśnienia:

W poprzednim poście użyłem stwierdzenia; "drobnosąsiedzkich" a nie "dobrosąsiedzkich" - specjalnie tak napisałem.

Patrząc na relacje z sąsiadem zza ściany przypuszczam, iż "dobre" to one raczej nigdy nie będą. Dlatego można spróbować na "drobno".

Pozdrawiam:)

Z sąsiadami żywot człowieka poczciwego bardziej lub mniej...

Pochmurno...trochę pada...

Jaki jest dziś ten dzień?

Dziś jest ten raczej nie najpiękniejszy dzień. Co prawda odkrywam w sobie pokłady kreatywności, ale to nie moja "wina" a raczej okoliczności. Mam na ten przykład chęć wystawienia na portalu aukcyjnym wielu rzeczy, które zagracają mi niestety mieszkanie, ale na pierwszej pozycji umiejscowiły bym był dziś...sąsiada zza ściany mej. Ja  rozumiem, że robi się remont i że taka jest potrzeba. I wiem, ze w trakcie remontu używa się wiertarki...ale...no właśnie. Zagadka: jak długo można wiercić jedną ścianę?

Oto jak się sprawy mają: sąsiad jest mocno antypatyczny. Wydaje się niechętny zbytnio do zacieśniania drobnosąsiedzkich relacji... i nie chodzi tu o wielką przyjaźń ale np: o przytrzymanie drzwi jak ktoś rower tacha. Ale jego namiętne wiercenie mam wrażenie, że jest jakąś chęcia...ja wiem...może wspólnego bytowania. Ściana swój opór stawia, ale do czasu. Może chce z Żoną i Synkiem przebić sobie "okno przyjaźni" do mojego świata? Nie wiem jaka motywacja go mobilizuje do ciągłego targania wiertłem ściany, ale szcunek za upór.
Zresztą szacunek za odpór dla ściany i jej przedwojennych budowniczych - jeszcze większy:)

Wiertło umilkło. Czyżby spasował? Mam nadzieję, że tak.

Jednak to jego wiercenie ma też pewne pozytywne aspekty:
 Mobilizuje mnie do zwleczenia się z łóżka, gdy do pracy nie idę.
 Nie słychać pralki, której po uruchomieniu odpala się syndrom Jasia-Wędrowniczka i stara się na swych czterech, małych nóżkach zwiedzić kolejne centymetry otaczającej jej przestrzeni.
Mi się uruchamia syndrom Jasia Wędrowniczka i na swych większych, liczebnie dwóch kończynach zwiedzam to tu to tam.
Jeśli nie zwiedzam to:
 Mam sposobność do głośnego słuchania muzyki.
Nie oglądam TV bo bez fonii to nie to samo a wieża jednak głośniejsza.
Nie słychać gwaru z ulicy.
Po wszystkim doceniam ciszę i stwierdzam chwilowo, iż gwar z ulicy nie taki straszny...ta chwila właśnie mija:(

Ogolnie z sąsiadami to mam dość wesoło. Ale to chyba normalne. Póki nie porysują auta, nie podpalą drzwi, nie zrobią imprezy od 19 do 10 rano, nie tłuką się codziennie, nie urządzają wszelakich olimpiad - wspólny żywot można uznać za udany:)

No to czas w spokoju...pograć na gitarze - teraz już można:)

Pozdrawiam

p.s. Rozwiązanie zagadki: targa wiertłem jedną ścianę od 2 miesięcy!!!!

Rzecz o anatomii, testosteronie i męskiej satysfakcji.

Witam ponownie!

Nie dalej jak kiedyś, całkiem niedawno, mam wrażenie jakby to było zupełnie całkiem czas jakiś niedaleki temu, w jednym z mądrych niezmiernie programów TV usłyszałem taką oto nowinę:
Po czym poznać ile facet ma testosteronu?
 Jako, iż zaliczam się do męskiego rodu przysłuchałem się uważnie zamieszczonym tam informacjom. Okazało się, że ilość owłosienia np: na klatce piersiowej, umiejętności radzenia sobie w skrajnych sytuacjach, panowania nad agrsją czy pęd do rywalizacji można łatwo ocenić na podstawie zawartości testosteronu w organiźmie. Jak to zmierzyć? Nic prostszego: wystarczy porównać ze sobą palec wskazujący i serdeczny. Z moich obserwacji wynika, iż jeden palec mam bardziej w stosunku do któregoś drugiego co od razu wytłumaczyło mi  dlaczego np: pomimo podeszłego - z punktu widzenia 15-stolatka i dość młodego z punktu widzenia 76-ściolatka - wieku ilość włosów w moim przypadku nie wzrosła od ponad 30-stu lat zbyt drastycznie. Agrsywny też bywam niezmiernie rzadko. Stres mi również się udziela. Czy znaczy to, żem pozbawiony testosteronu - tej męskiej siły napędowej? Że brak mi...czegoś?
A jednak chyba nie:) Nie wierzcie we wszystko co mówi TV!
Noc. Jedna z głównych ulic. Sporo jak na tę porę aut. Wracam moją Czarną Hanką z siłowni. Radość w duszy - zmęcznie ciała. Jest satysfakcja - wyciskam z siebie poty i mnie to raduje. No więc wracam na ulicę. Sunę przez miasto radosny. Nagle obok staje Celica - również czarna - z dwoma łepkami w środku. Ich auto mocniejsze od mojego. Powiedzieć o nich jednak, że co dwie głowy to nie jedna byłoby zbyt dużą przesadą. Dodajemy gazu na luzie. Pierwotne odruchy - pokazujemy na co Nas będzie stać.
Stają na pasie do skrętu w lewo. Pas kończy się za moment. Światło zielone. Ruszamy. Pisk ich opon i oczywiście wpychają się przede mnie. Wpuszczam ich. Czuję się trochę jak Bóg - gdybym  mocniej dociskał pedał gazu pewnie by się skończyło stułczką - z ich winy:)
Więc suną przede mną. Jadę za nimi i widzę, że mam skrajny pas prawy wolny - przeskakuję w chwili gdy Oni stają w mikro - korku a ja wysówam się na prowadzenie. Mijając ich spoglądamy na siebie. Triumfuję!
Nie oddaję prowadzenia do końca. Bo na ulicach mego miasta moc auta to nie wszystko - trzeba jeszcze wiedzieć jak jeździć:) Satysfakcja gwarantowana. Czuję przypłwy radości - takiej "samczej".
Pokazałem, ze mimo słabszego auta można czasem wygrać.
Mimo krótszego palca. Bo nie liczy się rozmiar (moc), ale również i figlarność (rozum):)

I tak oot chciałem się Wam (przypuszczalnym czytelnikom) pochwalić. To chyba też dość typowe dla Nas - Facetów.

No to cześć:)

Udało się...

Piękny dzień mamy dziś.

Jest sukces. Udało się skasować drugi (zaskoczenie w mnogości:)) blog. Teraz mogę z czystym sumieniem próbować pisać ten jeden...jedyny...tak właśnie będzie.

Sukcesów btw jest więcej. Nie tylko u mnie, ale tak w koło. Co by daleko nie szukać. W Warszawie zamykją jedną z głównych stacji metra - Świętokrzyską. Pociągi będą jeździć z Kabat do Centrum i zawracać oraz z drugiej strony do Arsenału-Ratusz i również zawracać. Czy to źle? Może niewygodnie, ale z drugiej strony tym sposobem nim się pojawi rok 2012 Władze wywiązują się z obietnicy - 2 linie metra są:)

I jak tu nie wielbić Naszych Rządzących.
Trochę to przypomina stary żart kabaretu "Pod Egidą"...o ile mnie pamięć nie myli. A było to tak:

"Władza powtarza:
Towarzysze!
 Chcieliśmy dobrze, ale nam nie wyszło.
 Ideałem byłby ten który by powiedział:
Towarzysze!
Chcieliśmy źle, ale nam nie wyszło":)

No i coś napisałem....oby tak dalej, a kiedyś się nauczę tej trudnej sztuki blogowania.

Pozdrawiam...jeśli ktokolwiek tu zaglądnie:)

Powoli się rozkręcam...bardzo powoli...

Witam ponownie. Zakładając, ze będę pisał o wszystkim czasem po polsku - bo ten język jakoś mi bywa najbliższy:), a trochę w innych językach - bo  wierzę, ze kiedyś je opanuję - aktualnie to będzie język ojczysty. A piszę do tych co moze kiedyś trafią i rzucą okiem co tam, ktoś tam czasem myślał, z czym się borykał, co "lubiał" a czego nie, jaki sprzęt "polubiał", co widział. Nigdy mi pisanie pamiętników nie szło, więc jakiejś systematyczności się raczej po tym spodziewać nie można, ale - moze trochę w oparciu o naturalny odruch "wygadania się"(o ile Natura przewidziała w odruchach wpisywanie w necie myśli:)), podzielenia z Tobą - gdzieś tam zasiedziały obserwatorze przestrzeni internetowej - póki żywą emocją. Moze uda mi sie przełamać i coś skledzić:)

Trochę o stanie emocjonalnym - jak pisać o wszystkim to o wszystkim.

Bywa tak, ze np: po zerwaniach, mocnych przeżyciach jest się pewnym swej potężnej dozy empatii.
A właśnie odczuwam coś zupełnie przeciwnego - mam wrażenie, iż jestem wyzuty z pozytywnego odczucia - dziwne uczucie...i tyle na początek:)

A tu BocianGate i Pan Kuźniar vel Jarosław Chytry na Kino Polska:)

Dobranoc.

Domyślam się...:)

Witam!

Długo myślałem po co, w  jakim celu, dlaczego, co było powodem dołączenia się do społeczności bloggerskiej. Zastanwiam się cały czas i chyba częściowo się domyslam co tu będzie. Nie żeby coś wielkiego, ale chyba będe próbował pisać o sobie, otoczeniu, dywagacjiach, przemyślniach, pasjach (miewam takowe), językach (może kiedyś obce poznam) i czas oraz prezypuszczalna mnogość pokaże "co podmiot (niekoniecznie)liryczny miał na myśli":)

Miłego poczytywania

Pozdrawiam

Po raz pierwszy:)

Raz, Dwa, Trzy - jak mnie widać? Pierwszy raz w życiu bloguję więc tak sobie próbuję:)